Το κελάρι της ντροπής - Χρυσηίδα Δημουλίδου

Συγγραφέας : Χρυσηίδα Δημουλίδου
Εκδόσεις : Ψυχογιός 
isbn : 9786180105254







Η υπόθεση απο το οπισθόφυλλο :

Δεκαετία του ’60. Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα, η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες.

Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει και εξαφανίζεται. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που άφησε πίσω του, όμως μαζί έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει. Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες που απέκρυψαν. Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις.

Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους; Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν μόνο μια ερώτηση: «Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;»


Ένα βιβλίο αρκετά σκληρό που δεν είναι για όλα τα γούστα .Έχει αρκετές σκληρές σκηνές που ίσως για όποιον δεν έχει δυνατό στομάχι να είναι πολύ δυσάρεστες .

Το τελείωσα μέσα σε λίγες μέρες γιατί έχει αρκετή αγωνία , αλλά σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δεν θέλω να ξαναδιαβάσω .Όχι γιατί δεν μου άρεσε ή ήταν κακογραμμένο , αλλά γιατί δεν θα άντεχα να διαβάσω πάλι αυτή την ιστορία .
Η Δημουλίδου μου αρέσει κι ας λένε πολλοί κομπλεξικοί χίλια δυο . (οι περισσότεροι χωρίς να γνωρίζουν τη δουλειά της ) Στο συγκεκριμένο διάλεξε έναν τρόπο αφήγησης που μου άρεσε αρκετά . Από το παρόν πήγαινε στο παρελθόν και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κρατηθεί η αγωνία ως το τέλος .

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για την υπόθεση , αν και μάλλον οι περισσότεροι θα έχετε καταλάβει ότι κάτι έκαναν οι γονείς στα κορίτσια της ιστορίας .Εμένα μου είπαν τι ήταν αυτό ενώ ζήτησα να μη μου πουν και να τονίσω σε εσάς ότι μισώ τα σπόιλερς . ΤΑ ΜΙΣΩ ! Ειδικά όταν λέω ευγενικά να μη μου πουν τίποτα , γιατί μου αρέσει να τα μαθαίνω διαβάζοντας ένα βιβλίο , όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος . Παρόλα αυτά είχε πολύ αγωνία , γιατί δεν μου τα είχαν πει όλα τελικά . (πάλι καλά)

Σε μερικούς δεν άρεσε το συγκεκριμένο βιβλίο επειδή είχε αυτή τη θεματολογία . Εμένα γι΄αυτό μου άρεσε και μπράβο στη Δημουλίδου που ασχολήθηκε με κάτι που ο περισσότερος κόσμος αποφεύγει μέχρι και να σκεφτεί . "Αφου δεν συμβαίνει σπίτι μας δεν μας αφορά . Γιατί να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο;" Ο καθένας σαφώς και διαβάζει ότι θέλει . Απλά όταν επιλέγεις να αφήνεις απ΄εξω ταινίες και βιβλία με τέτοια θεματολογία δεν σημαίνει πως αυτά τα γεγονότα δεν θα μπορούσαν να είναι πραγματικότητα .
Εμένα με χαλάνε πολύ αλλά προσπαθώ να μη τα αφήνω απ΄έξω .

Σε κάποια σημεία προς το τέλος το βρήκα  κάπως υπερβολικό με την εξέλιξη της ζωής των κοριτσιών . Το προσπερνάω όμως γιατί στο σύνολο του το βρήκα εξαιρετικό !

Βαθμολογία : ★★★★★ (5/5)